نگذاریم تاریخ دوباره تکرار شود….
یکایک ما مسئولیم
خاطره و حافظه تاریخی مردمان خطه دارالمومنین سبزوار مملو است از ریز و درشت ناکامی های توسعه ای منطقه. اینکه فلان پروژه و یا کارخانه یا امکانات قرار بوده در منطقه سبزوار احداث گردد، ولی در حرف یا کاغذ باقی ماند و یا نهایتا در حد انتخاب زمین و یا کلنگ زدن بیشتر نمود نداشته است.
اما یک مورد خاص در پروژه های ناکام این منطقه وجود دارد که اشاره به آن خالی از لطف نیست و آن آمدن ارتش به سبزوار می باشد که جانمایی و استقرار یگان آن در سبزوار، در دهه پنجاه انجام گردیده، ولی به دلایلی از این منطقه به کرمان انتقال یافته است.
اما آنچه از دانسته های عوام از عدم توفیق استقرار ارتش در سبزوار سینه به سینه به ما رسیده این است که – مردم سبزوار در چاه‌های آب ارتش نمک ریخته اند. دقیقا مانند خاطرات عوام از نیامدن راه آهن به سبزوار نزدیک به صد سال پیش که چند نفر تجار سبزوار در مقابل دولت رضا خان مانع شدند!!!! و باعث شده دولت دوبرابر هزینه کند و مسیر را تغییر دهد-.
اما از شواهد امر پیداست که همین مردمان در موارد متعدد توسعه شهرستان چه در گذشته و چه در حال حاضر ، پیشرو استان و حتی کشور بوده اند. به عنوان مثال ایجاد اولین بیمارستان مدرن خراسان بیمارستان حشمتیه به همت دکتر غنی بوده است، به گونه ای که حتی مشهد به عنوان مرکز استان از همچین امکاناتی بی نصیب بوده است.
اما چرا در برخی حوزه های توسعه، مردمان این دیار در تحقق خواسته هایشان به ظاهر ناتوان بوده اند و یا اینگونه نیست بلکه عامل دیگری پشت پرده بوده و می باشد؟!
در این راستا آنچه می‌توان از اتفاقات امروز به ریشه این موضوع پی برد، هر چند تقریبا برای همگان در حال حاضر مشهود شده است، همکاری نکردن و یا بهتر است واضح تر بیان شود، مخالفت خاص مسئولین مرکز استان با توسعه شهرستان هایی مانند سبزوار است که قابلیت ارتقاء به استان شدن را دارند.
آیا یک درصد گمان نباید کرد که اگر ارتش در سبزوار مستقر می‌بود، دست ما سبزواری ها چقدر در توسعه منطقه ای جلوتر بود و سالها پیش ما استان شده بودیم و امروز خودمان برای استقرار پروژه ها و یا مهمتر، انتخاب مسئولین بومی و یا ملی تصمیم می گرفتیم؟!
چندی نیست که یکی از دانشگاههای دولتی سبزوار( دانشگاه فناوری های نوین ) که در خراسان رضوی تنها در این شهر مستقر بود بخاطر اینکه مرکز استان محروم از این دانشگاه بود تعطیل شد و امتیاز آن از این منطقه گرفته شد.
یا امروز که داد همه ی مسئولین سبزواری بلند شده است که چرا در سفر استانی رئیس جمهور آقای رئیسی به خراسان رضوی مهمترین پروژه حیاتی سبزوار ( راه آهن که ۹۰ درصد زیر سازی آن به اتمام رسیده است ) که آرزوی چندین ساله مردم سبزوار است بایستی از لیست بودجه مسئولین استانی خارج شود.
کم نیست پروژه های حیاتی و زیر ساخت توسعه که قرار بوده و یا هست که بایستی در این منطقه استقرار پیدا می کرده ولی به دلایل واهی و در پیچ و خم بروکراسی فشل اداری استان در ریل زمان به فراموشی سپرده شده است.
و اگر چند زیر ساخت اساسی هم امروز در سبزوار شاهدیم مثل دانشگاه حکیم، دانشگاه علوم پزشکی، فرودگاه، سیمان لار و حتی همین راه آهن که سالهاست در دست اقدام است و یا منطقه ویژه اقتصادی سبزوار ( که امام جمعه محترم در خطبه های خود به آن بدرستی اشاره داشتند که چرا چوب لای چرخ توسعه این منطقه می گذارید ) همه و همه به همت و پشتکار معتمدین، بزرگان و مردمان کویری این منطقه بوده است.
وگرنه سنگ اندازی ها و مانع تراشی های مسئولین استانی در پیش راه هر یک از این پروژه ها بوده و هست و برای اهل فن پرواضح است.
این مقاله جای بحث کامل این همه مشکلات و تاریخ ناگفته درد مردمان این منطقه نیست ، مردمانی که تاریخ کهن آنها نشان از این دارد که هر گاه این بوم خاک ایران عزیزمان به جانفشانی و ایثار نیاز داشته است در صف اول بوده اند، بنابراین روا نیست مردمان این سرزمین که به درد نان گرفتار باشند ، آن هم بخاطر اینکه به دنبال حق قانونی خود هستند.
ولی این نکته را نباید امروز ما سبزواری ها یادمان برود که با همدلی و همکاری و همراهی است که توسعه پایدار ( فرهنگی، سیاسی و اقتصادی ) بوجود می آید و خدای ناکرده ناخواسته وارد سیاسی بازی مسئولین استانی نشویم.
چرا که در علم سیاست تعریف شده است، که هیچ اتفاقی بدون عامل خارجی تحقق پیدا نمی کند و هیچ آمر خارجی بدون عامل داخلی به اهدافش نخواهد رسید.
