🔹رفته بودم دوغ بخرم. پنج شش مغازه و سوپری را رفتم تا بالاخره یکی از آن‌ها چند بسته دوغ از محصولات آیسان، کارخانه لبنیات سبزوار داشت و خریدم. این‌ها پاسخ‌های مغازه دار‌ها بود: “نه، نداریم”، “آیسان دو روزه که نیامده”، “میارن، اما منظم نیست”، “آیسان نداریم، اما بینالود هست از اونا بردار”.
🔹رفته بودم از مغازه‌ای که همیشه سوغاتی می‌خریدم، کلوچه بخرم. می‌خواستم یکی دو بسته هم آبنبات بخرم. تقریبا همه آبنبات‌هایی که داشت بجنوردی بود با طعم‌های مختلف. پرسیدم: از آبنبات‌های سبزوار ندارید؟ گفت: نه، متاسفانه کارخانه سبزوار به خاطر بسته بندی مشکل پیدا کرده است. قیمت پلاستیک بسته بندی خیلی بالا رفته است و قرار است با پلاستیک‌های معمولی بزنند که اصلا برای مشتری جذاب نیست و نمی‌خرند.
🔹به یکی دو مغازه هم برای خرید ارده رفتم که قفسه هایش پر بود از ارده‌های اردکان. تابستان هم که می‌خواستم چند شیشه عرقیجات بخرم هر مغازه‌ای که می‌رفتم محصولات کاشان را داشت. عاقبت رفتم خیابان رضوی و عرقیجات سبزوار را خریدم.
🔹این‌ها فقط چند نمونه بود، وگرنه اگر دقت شود تقریبا مغازه‌های سبزوار از محصولات شهرهای دیگر، پر شده است. همین مغازه‌هایی که محصولات “آیسان” را نداشتند، پر بودند از محصولات لبنی بینالود و میامی و چند برند دیگر. تعجب کردم که چرا محصولات میامی با ۲۰۰ کیلومتر فاصله، مغازه‌های سبزوار را پر کرده است، اما محصولات آیسان که در خود سبزوار است، به مغازه‌ها نمی‌رسد.
🔹در رسانه‌ها آمده بود که هر ۱۰۰ نفر که از محصولات آیسان بخرند، برای یک نفر شغل ایجاد می‌شود. می‌دانیم که میزان بیکاری سبزوار از میانگین کشوری بالاتر است. چرا باید قفسه‌های سوپری‌های شهر با ارده اردکان پر شود در حالی که منطقه سبزوار از تولید کنندگان اصلی کنجد است.
🔹عرقیجات سبزوار از محصولات کاشان هیچی کم ندارد – اگر بهتر نباشد-، چرا باید عرقیجات سبزوار در حد محدود تولید شود و فقط در چند مغازه در خیابان رضوی عرضه شود؟ آیا عرقیجات سبزوار نمی‌تواند حداقل استان خراسان و شرق کشور را پوشش دهد؟
🔹چرا باید ارده اردکان و عرقیجات کاشان با این همه فاصله، مغازه‌های سبزوار را پر کند، اما ارده و عرقیجات سبزوار در دو خیابان بالاتر هم پیدا نشود؟ آیا محصولات و تولیدات سبزوار هم در این شهر‌ها عرضه می‌شود؟ چرا تولیدکنندگان سبزوار برای تبلیغ و بازاریابی در سطح منطقه، استان و حتی کشوری تلاش نمی‌کنند؟
🔹ما هنوز نتوانستیم “کلوچه بی نظیر زنجبیلی” را در سطح ملی برندسازی و عرضه کنیم. اینکه گفتم “بی نظیر”، حرف من نیست حرف کسانی است که این یکبار آن را خورده اند. ترس از آن است که مدتی دیگر، کلوچه زنجبیلی سبزوار در شهری دیگر، برندسازی و در سطح ملی عرضه شود. چرا نباید محصولات کشاورزی و دامی سبزوار، در استان و حتی کشور عرضه شود؟
🔹تولید کنندگان سبزوار باید پوسته محدود منطقه را بشکنند و با همت بالا و نگاه بلند، محصولات خود را برندسازی و در سطح استان و ملی عرضه کنند. راستی راستی سبزوار به بازار خوبی برای تولیدات شهرهای دیگر تبدیل شده است.
🔹این وضع در حالی است که منطقه سبزوار از قطب‌های مهم کشاورزی و دامی کشور و بویژه خراسان بزرگ بوده و هست. طنز ماجرا نیز در اینجاست که محصولات کشاورزی و دامی منطقه بزرگ سبزوار، به صورت خام به همین شهر‌ها فرستاده می‌شود و پس از تولید و فرآوری دوباره، به مغازه‌های سبزوار برمی گردد.
🔹منطقه سبزوار بیشتر از آن که صنعتی باشد، منطقه کشاورزی و دامی است و این مزیتی بزرگی است، اگر قدرش را بدانیم. سبزوار با این ظرفیت‌ها و استعداد‌ها باید دست کم دو یا سه کارخانه مواد غذایی با برند ملی داشته باشد. وظیفه ذاتی مجموعه مدیریتی شهرستان حمایت از سرمایه گذاران برای سرمایه گذاری در زمینه صنایع تبدیلی کشاورزی و دامی است./ اسرارنامه
〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰
🔰به روز ترین مجموعه خبری غرب خراسان
@asrsabzevar
